Kleine update van de Kids

Het was alweer een tijdje geleden dat ik (Deb) een stukje geschreven had, dus hier een stukje over de afgelopen periode zonder bezoek.
Ik voel me alweer bijna helemaal de oude, de zwangerschapshormonen verlaten gelukkig mijn lichaam. De eerste weken na de bevalling voelde ik me nog niet echt super, en na een dagje ‘shoppen’ in de stad, kwam ik huilend (met niets) terug en wist ik het zeker: Ik was dik en lelijk!
Mark ‘troostte’ mij met de woorden, dat we nu toch echt te maken hadden met heuse ‘wereldproblematiek’. Hmm. Inmiddels maak ik me geen zorgen meer, aangezien ik over een paar maanden weer 40 uur per week sta te sporten (help).

Ook het moederen met twee kids gaat steeds beter. We hebben een ritme te pakken en dat is wel zo lekker. Thijmen huilt eigenlijk bijna niet meer en de verschillende huiltjes kan ik nu ook herkennen. Hij slaapt snachts al door (wat Indy dus pas na 1,5 jaar deed, oftewel pas sinds een maand), en hij vindt het heerlijk om rondgereden te worden in de wagen. Wel vooruit lopen, heen en weer wordt niet meer gewaardeerd. Tevens slaapt hij altijd heerlijk op de porch buiten, doordat we nu een klamboe hebben voor over de wagen. Hij staat dus altijd in de schaduw, maar toch is er al een hele afscheiding van zijn luier te zien en begint hij echt een kleurtje te krijgen. De verkleiner uit de Maxi-cosi is eruit gehaald, omdat hij daar niet meer in paste en ook hebben we een campingbedje gekocht, omdat hij voor de wieg te groot werd. Hij krijgt nu 5 flessen van 200 cc, de laatste zo rond 20.00 u.
Het is een ontzettend vriendelijk mannetje met een hele grote lach en prachtige blauwe ogen die sinds kort nu ook duimt.
Omdat hij nu wat groter en ouder is, kunnen we hem ook makkelijker ergens naartoe meenemen en dus gingen we gisteren met zijn allen naar het strand.

Indy had daar weer de tijd van d’r leven. Ze ging met mama een stukje wandelen langs de zee en toen ze daar een Colombiaans jongetje van 8 zag in de zee, wist ze niet hoe snel ze er naar toe moest zwemmen. Er zaten daar allemaal Nederlandse vrouwen, die werkelijk helemaal verbaasd stonden hoe ‘kleine’ Indy met haar vleugeltjes in de zee zwom. Indy praatte voluit tegen de jongen in babytaal met af en toe woorden als papa, mama en baby tussendoor, waarop de jongen weer een heel verhaal in het Spaans tegen haar sprak, een gezellig gesprek dus. Daarna even snel terug naar papa voor wat ‘li’ (limonade) en toen weer snel de zee in (als het aan Indy lag, zwom ze zo naar Venuzuela, maar mama vond dat ze niet zover de zee in mocht). Er kwamen wat golven in de zee en Indy merkte dat het ook heel erg leuk is om je door de golven het strand op te laten duwen, waarna ze vervolgens weer opstond om de zee in te gaan voor een herhaling, geweldig om te zien.
Vervolgens liepen we weer even verder en kwamen we bij de vele hotels. Je kan daar zo de zwembaden inlopen als je wilt, mits je niet gesnapt wordt door de guard. Mama dacht, we proberen het gewoon weer een keer, hoewel ze zich bij de Pirate’s Nest niet meer durft te vertonen, aangezien ze daar 5x is weggestuurd, de laatste keer werd er zelfs de hotelmanager bij gehaald….minder.
Dit keer wachtte ik totdat de guard even het hotel binnenliep en kon ik dus zo met Indy het zwembad in wippen Er waren daar allemaal kleine kindertjes en Indy vond het helemaal geweldig, ze heeft met iedereen zitten spelen, en alle Amerikanen vonden het “amazing’ dat ze al kon zwemmen en dat ze dus ook helemaal niet voor water bang is. Inmiddels was het al half zeven en was het dus tijd om terug naar huis te gaan via de Taco Bell.

Indy oefent regelmatig met de webcam, ze pakt hem dan van de computer en laat dan het hele huis zien en vooral de baby, waarna ze vervolgens met haar vingertjes de cursor laat bewegen en ook wat intypt. Ze doet dus alles na wat wij doen. Zo voelt ze ook altijd eerst aan de gordels van haar autostoeltje voordat ze erin stapt, om te checken of die niet te heet zijn geworden door de zon…

Gisteravond heeft Mark twee 'ontsierende' plekjes die ik al een tijdje had weggehaald en dus loop ik nu met allerlei hechtingen in mijn been en in mijn hand. Altijd handig, zo’n chirurg in huis.
Verder hebben we een paspoort voor Thijmen aangevraagd en heeft Mark eindelijk zijn werkvergunning gekregen (lekker snel na 8 maanden!). En vandaag heeft hij zich eindelijk officieel kunnen inschrijven in Aruba, met als gevolg dat hij nu ook (na nog 2 uur wachten) zich kon inschrijven bij de Algemene Ziektenkosten Verzekering. We wachten nog op de officiele toelating van mij en Indy. En Thijmen, onze Arubaan zal waarschijnlijk als illegaal vanuit Aruba naar Nederland terugkeren. Voor hem heeft het geen eens zin meer om de papieren in te vullen en naar het legalisatiebureau op te sturen (a 1200 gulden...)

Nog ruim twee maanden en we keren weer terug naar Nederland, nu gaat het opeens snel. Misschien ga ik dit eilandje zelfs wel missen, nou ja, sommige dingen dan!