Als tropenarts naar Aruba, een update

Beste allemaal,
een goede internetverbinding en het volgen van vrienden en oud collega's via websites als deze, heeft me doen besluiten om naast het chatten, mailen, telefoneren en webcammen toch ook een soort website te beginnen. Via een site als deze kunnen we denk een nog groter aantal mensen met tekst en foto's een indruk geven van hoe het ons vergaat.

De meeste mensen zullen waarschijnlijk verbaasd zijn om te horen dat ik (Mark) in Aruba werkzaam ben als arts. Na het volgen van de tropenopleiding was het mijn doel om als arts in een ontwikkelingsland te gaan werken. Na mijn stages chirurgie (Blaricum)en gynaecologie (Leiderdorp) en het doen van de tropencursus voor artsen bij het KIT heb ik eerst nog een jaar kindergeneeskunde gedaan in Den Haag. Extra ervaring in de kindergeneeskunde leek mij bijzonder nuttig voor in 'de tropen' en Debbie was zwanger van ons eerste kindje en we wilde de eerste zwangerschap liever in Nederland 'ervaren' en doen volbrengen. Twee vliegen in een klap dus, maar na een geslaagde bevalling en het hebben van een prachtige gezonde dochter Indy begon de drang om naar het buitenland te gaan opnieuw de overhand te nemen. Ik wilde erg graag naar een ontwikkelingsland, maar niet tegen elke prijs en rekening houdende met vrouw en kind. Kijkende naar mijn vrienden die zich over met name Afrika verspreidden zag ik dat het niet makkelijk was om een geschikte plek te vinden. De meesten moesten geld meebrengen om het daar te kunnen rooien en met een appartement en een balletschool (lees: financiele risico's) in Nederland leek me dat geen goed idee. Veel energie om tijd vrij te maken voor het vinden van een geschikte organisatie had ik ook niet met een drukke baan, een vrouw met een drukke baan en voorbereidingen voor een balletuitvoering en onze bruiloft.

In navolging van een oud-collega in Blaricum leek ervaring opdoen én geld sparen! in de (veilige?) bush van Australie de ideale plek voor ons. De sollicitatieprocedure om in Australie te gaan werken verliep moeizaam en de eisen leken met de dag hoger te worden. Ik had mijn baan in Den Haag al opgezet (per 1 oktober 2005) en had een tussentijdse baan nodig. Via een uitzendbureau kreeg ik op een maandag begin september de mogelijkheid om op een baan als poortarts in Aruba te solliciteren...
Twijfel... geen ontwikkelingsland, wel buitenland, perfecte functie voor verdere ontwikkeling als arts, geen ontwikkelings-land, veiliger voor Indy en een zwangere Deb om te bevallen, financieel minder risico's, géén ontwikkelingsland,
doen of niet doen...
op donderdag een telefoontje uit Aruba en het was rond!

Na een heerlijke, maar achteraf zeer ongelukkig, doch reeds geplande vakantie begin oktober hadden we nog twee weken om ons voor te bereiden. En op Indy haar verjaardag (2 november) vlogen we naar Aruba.
En daar zitten we nu zo'n drie maanden. Ik ben werkzaam als poortarts op de eerste hulp van het enige ziekenhuis van het eiland, Debbie is 32 weken zwanger van ons tweede kindje en Indy is nu 15 maanden en de grote trots van haar papa en mama.

De eerste maand van wat toch wel aanvoelt als een (impulsief?) avontuur verbleven we in een appartementencomplex genaamd Ocean View, geregeld via het ziekenhuis. Het was klein, slecht onderhouden, wat Debbie betreft (te)vies, maar op 4 minuten lopen van zowel het ziekenhuis als een van de mooiere stranden van Aruba, Eagle Beach. De ideale plek dus om 'een nieuw bestaan' op te starten en een culture shock te ondergaan...

Genoeg even voor nu. Voor de meesten was het bovenstaande oude koek, voor anderen een echte update.
Tot spreeks, mails en/of ziens,
Mark