Arubaans Carnaval

Van half januari tot Aswoensdag is Aruba volledig in de ban van het carnaval, dat overigens weinig van doen heeft met het carnavalsgehos dat we in Nederland kennen. Het is een van de ‘grootste’ carnavals van het Westelijk halfrond en voor ons een van de weinig direct zichtbare cultuuruitingen van de Arubanen.

Weken van voorbereiding met muziek- en schoonheidswedstrijden en kostuumparades gaan eraan vooraf, en het mag wat kosten. Vanaf 500 gulden tot soms meer dan 1000 gulden moet je betalen als je je aanmeld bij een carnavalsvereniging. Inderdaad, elk jaar kun je kiezen met wie je meedoet. Na betaling krijg je een programmaboekje, stof voor kostuums en patronen. De kleding moet je zelf maken of laten maken en daarna kun je meedoen aan de verschillende parades. Tijdens de optocht ben je verzekerd van drank en na het carnaval volgt nog een afsluitende barbecue. Geen geld toch? Sommige verenigingen/groepen bestaan uit meer dan duizend mensen.
De eerste parade is de fakkeltocht, dé opening van het carnavalsseizoen. Met de vereniging van het ziekenhuis, “De Hospiejollies”, heb ik aan deze parade meegedaan. Kostte me 40 gulden en kreeg daarvoor een t-shirt, een feestelijke hoed en gratis bier tijdens de optocht. Per groep/vereniging gaat er een Wagen met een band erop vooraf aan de dansende groep en erachter rijdt een koek-en-zopie-wagen (rijdende bar). En dan 3 uur salsa-en door de straten van Oranjestad. De band speelt maar liefst 3 verschillende carnavalskrakers, maar als je genoeg drinkt hoor je elke keer weer wat nieuws. Klassieke meesterwerken van het hoogste niveau… Halverwege is 70% van de stoet al dronken en gaan de heupbewegingen geheel vanzelf. Langs de route staan en zitten duizenden mensen met koelboxen vol drank toe te kijken of mee te dansen.
Na de fakkeltocht volgde de ‘lichtjesparade’ in San Nicolaas (stadje in het zuidoosten van Aruba), een week later in Oranjestad en verder vele kinderparades in alle wijken van Aruba. Elk weekend zijn er wel parades. Afgelopen weekend zijn we naar de kinderparade in San Nicolaas geweest, maar Deb (moe) en Indy (verveeld) gaven na drie kwartier op.
Al twee weken staan langs de route in Oranjestad stoeltjes met kettingen vastgemaakt om grondgebied te claimen en worden hele podia gebouwd en geverfd (de WOB is er niets bij). Iedereen leeft toe naar het hoogtepunt op zondag, de grote parade. Uitbundige kostuums en praalwagens in een stoet waaraan geen eind lijkt te komen. De populairste wagens zijn die van de gekozen (een echte onvervalste missverkiezing) Carnavalskoningin en die van de Tumbakoning, de man die het winnende carnavalsliedje ten gehore brengt. De stemming schijnt bijzonder uitgelaten te zijn. Alcohol en salsa zijn de kernbegrippen.
Daarachter volgen al snel de 3 V’s; vrijen, vallen en vechten, dus (ongewenste) baby’s wonden en botbreuken en aangezien ik nachtdienst heb volgt er dit jaar nog een 4e V (van Volkerijk). De ongewenste baby’s zijn echter voor de huisarts… Het schijnt ieder jaar een gekkenhuis te zijn op de eerste hulp, dus dat belooft wat.
Na het typisch culturele zuipfestijn volgt een ‘welverdiende’ vrije maandag (lees 250% uitbetalen) en kan iedereen zijn roes uitslapen, wakker worden met ergens een (hoofd)pijntje en dan alsnog naar de dokter voor paracetamol (wordt hier nog vergoed als je een receptje hebt!).

Na het carnaval volgt officieel de vastentijd, maar de Arubanen kennende ben ik bang dat het goedkope stukje vlees toch de voorkeur krijgt boven het duurdere stronkje broccoli…

Wordt vervolgd…