Eerste week na de bevalling

Hier volgt een samenvatting van de eerste week na de bevalling voor alle thuisblijvers. Moet eerlijk zeggen dat het best wel zwaar is, 2 kinderen onder de 1 ½ jaar verzorgen (help, hoe moet dat als straks mijn ouders weg zijn?)
Je kan nu al zien dat Thijmen een heel ander kind is dan zijn zus. Hij huilt een heel stuk meer dan Indy en op het moment zit zijn huidje onder de rode vlekken. Het lijkt (volgens de verloskundige, niet volgens Mark) op een allergische reactie, dus zouden we erachter moeten komen waarop. Mark wil het eerst een weekje aanzien. Zijn neusje lijkt een beetje op die van Indy en in zijn donkere haren zit een slag ( volgens mij krijgt hij ook krullen en volgens mijn moeder ook). De kleur van zijn ogen is nu nog niet goed te zien, maar mama denkt dat ze blauw zullen worden. Ook vinden we hem hier allemaal op zijn papa lijken. Hij heeft lange vingers en lange benen met grote voeten, waarmee hij heel hard kan trappen. Drinken doet hij heel goed, elke keer is zijn flesje helemaal leeg. ( Mama geeft dit keer geen borstvoeding, na de 4 borstontstekingen van de vorige keer)

Gisteren moest Thijmen naar het ziekenhuis waar hij geprikt zou worden voor zijn schildklierfuncties en voor de hielprik. Bij het lab aangekomen moest de laborant nog even de procedure doorlezen, want hij had het nog nooit gedaan (help). Ik moest wel even een traantje wegpinken als ik mijn zoon zo hoor huilen. Daarna moest hij ook nog in zijn arm geprikt worden, wat in Nederland bij baby’s alleen door artsen/specialisten gedaan wordt. De laborant bekijkt het handje van Thijmen en zegt dat hij het niet goed kan zien. Mark vraagt aan de meneer of hij het vaak doet, dit soort prikken dan, waarop het antwoord ‘nee’ is. Mark stelt voor om het zelf te doen, aangezien hij dit een jaar lang gedaan had toen hij kindergeneeskunde deed in Den Haag. De meneer vond het goed en dus deed Mark zelf de naald in zijn zoon.

Met mij gaat het goed. In het begin nog een beetje last van naweeën en mijn hechtingen, maar dat gaat steeds beter. Hier hechten ze op een andere manier dan in Nederland, ze gebruiken bijv. dik touw ipv dun. Was trouwens ook niet al te best verdoofd, waardoor het hechten een zeer pijnlijke bedoeling was.
De verloskundige komt 3x langs na de bevalling. Zo kwam ze vandaag (4-4-06) ook. Mijn baarmoeder was supergoed gedaald (de naweeën hadden goed hun best gedaan) en mijn buikspieren waren prima in orde, dus mag ik deze week meteen beginnen met buikspieroefeningen. Deze week ga ik ook naar een balletschool hier in de buurt kijken om te kijken wat voor lessen ze hebben. Heb alweer heel veel zin om zelf te dansen, in Nederland had ik daar geen tijd voor.
Donderdag zou ze weer langskomen, zegt de verloskundige, en ze zegt tegen me dat ik lekker mijn haren kan gaan wassen. Ik kijk haar verbaasd aan en ze vraagt vervolgens of ik soms al mijn haren heb gewassen. Tien minuten daarvoor stond ik nog onder de douche, zagen mijn haren er dan zo vies en ranzig vet uit of zo? Een beetje beduusd zeg ik dat ik elke dag mijn haren was en vraag waarom ze dat wil weten. Ze vertelt dat de Arubanen allerlei gewoonten hebben als het gaat om zwangerschap en bevallen en één daarvan is dat je na de bevalling 6 weken je haren niet mag wassen…tja, en kennelijk houdt elke Arubaan zich hieraan. Zo mag je bijv. ook geen ramen open hebben in huis, tijdens je zwangerschap geen peper eten anders krijgt de baby last van zijn ogen, bepaalde vruchten zijn verboden anders krijg je een gele baby, en griezelfilms kijken mag niet en al helemaal geen films met apen erin, anders komt je kind eruit als jawel…een aap!

We krijgen heel veel felicitaties per mail binnen en een heleboel reacties op de website, hartstikke leuk! Mijn vriendinnen stuurden zelfs een heel filmpje op vanuit Frankrijk omdat ze daar op het moment van de bevalling op wintersport waren. Dus Naat, Joyce, Jo, Lies, Frank en Aer: superbedankt! Zij dachten dat de baby Milan ging heten en moet zeggen dat die naam bij altijd met stip op keuze nummer twee heeft gestaan, dus het was echt een goede gok meiden!

Indy begint Thijmen steeds interessanter te vinden. Vanmorgen stond ze naast zijn box en was ze hem heel lang aan het bestuderen. Voor het slapen gaan krijgt Thijmen ook altijd een kus van haar en ze begint mama en oma al te ‘helpen’ met verschonen. Tevens waarschuwt ze ons als Thijmen begint te huilen.
Indy is echt een bijzonder kind, we zijn echt helemaal gek van haar, ze is ontzettend wijs, lief en een echte komiek, je kan ontzettend met haar lachen en ze kan helaas ook heel stout zijn. Ze heeft prachtige grote, bruine ogen, die maar al te vaak op heel ondeugend staan. Ze snapt verschrikkelijk veel en begint steeds meer woorden te zeggen. Zo zegt ze nu ook al: baby, Thijmen, tractor, vogel, boom, maan,cheese (als ze zogenaamd een foto maakt),bril, raak, mis, oor, tomaat, buik, bees (=beestje of bezem). Helaas lukken de woorden ‘oma en opa’ nog maar met heel veel moeite. Opa oefent wel de hele dag met haar. Ook gaan ze samen naar Blue Village, waar Indy helemaal gek is van van de glijbaan afgaan. Boekjes lezen is nog steeds favoriet, net als met de bal spelen en naar buiten gaan. Ze geniet werkelijk van alle aandacht die ze van haar papa krijgt en voor het slapen gaan hebben we altijd een knuffelritueel. Dan gaan mama, papa en Indy op het grote bed liggen en wordt er minstens een half uur geknuffeld, gestoeid, gespeeld en mevrouw krijgt dan alle kusjes van de wereld. Ook moet papa haar op de kop houden en krijgt ze meerdere keren de kieteldood.
Gisteren zijn we even met z’n drieën weggeweest en ze vond het heerlijk om even alleen de aandacht van papa en mama te hebben. We zijn even naar het strand geweest waar papa 2 coctailtjes naar binnen goot (happy hour) en mama en Indy hun sprite-je.
Voor de rest heeft ze werkelijk overal bekijks waar we ook komen en ik zou wel de hele dag met haar kunnen knuffelen (helaas wil zij dat niet de hele dag).

Voor de rest ben ik erg blij met alle hulp die ik krijg van mijn ouders en kijk ik erg uit naar al het bezoek wat nog gaat komen. Mark is blij dat ik niet meer zwanger ben en dus een stuk mobieler, vrolijker, energieker enz. Ik heb dan ook weer heel veel zin om even met zijn tweetjes weg te gaan en samen tijd door te brengen met mijn lieve man, want nu mijn ouders er zijn kan dat weer.

Op de foto's zie je Thijmen's eerste week en Indy in de afgelopen maand.